حق زن به گردن شوهر چیست؟

 از امام باقر (ع) است که پيغمبر (ص) فرمود: پيغمبر مرا در باره زن چندان سفارش كرد تا جايى كه گمان كردم كه او را جز بواسطه فاحشه آشكار (زنا و بى‏ عفتى علنى) طلاق نتوان داد.

و فرمود: هر كس حتى بر يك سخن ناگوار زن شكيبايى كند؛ خداوند او را از دوزخ رهايى بخشد و بهشت را برايش حتمى سازد، و ۲۰۰ هزار حسنه برايش بنويسد، و دويست هزار گناه از او محو نمايد، و دويست هزار درجه بالايش برد، و بهر موى تنش عبادت سالى برايش بنويسد.

اسحاق بن عمار از امام ششم (ع) پرسيد حق زن به شوهر چيست؟ فرمود: شكمش را سير كند، بدنش را بپوشد، و اگر جهالت كرد از او درگذرد. ابراهيم خليل به خداوند از تند خويى ساره شكوه كرد، خداوند باو وحى فرمود: زن همانند استخوان دنده است اگر بخواهى راستش كنى مى ‏شكند و اگر با او همچنان مدارا نمايى از او بهره ‏ور گردى، گفتم: اين سخنان از كيست؟ حضرت خشمگين شد، و فرمود بخدا اين سخن پيغمبر (ص) است.

و از آن حضرت (ع): امام صادق (ع) زنى داشت كه او را اذيت مى‏ كرد، و امام از او در مى‏ گذشت.
از پيغمبر (ص): هيچ بنده ‏اى از كسب حلال براى عيالش خرج نمى‏ كند مگر آنكه خداوند هر درمى را هفتصد برابر به او عطا نمايد.

و نيز فرمود: بهترين مردان امت من كسانى هستند كه به اهل خانه خود تعدى روا ندارد، و بر آنها رحمت آرد و ستم نكند، بعد اين آيه را خواند: «مردان بواسطه برتري هايى كه خداوند به آنان داده بر زنان تفوق دارند» (سوره نساء- ۳۸).

از امام باقر (ع): هر كه همسر دارد و لباس و غذاى ضرورى او را ندهد بر امام لازم است كه بينشان جدايى افكند.
از امام ششم (ع)، در باره آيه شريفه: «و هر كس قدرت دارد بايد از آنچه خدا به او داده است انفاق نمايد» فرموده: مرد بايد بزن چندان نفقه و خرجى دهد كه بتواند خود را اداره كند و گر نه بينشان جدايى افكنده شود.
و از آن حضرت (ع): چون اين آيه آمد: «اى مردم مؤمن خود و اهل بيت خود را از آتش بترسانيد، و حفظ نماييد» (سوره تحريم- ۶)، مردى مسلمان بگريه نشست، و گفت: من از خودم عاجزم، و تكليف خانواده ‏ام نيز بگردنم افتاد.
پيغمبر (ص) فرمود:همين كافيست كه آنها را به آنچه خودت را ميخوانى امر نمايى و از آنچه خودت را باز مى‏ دارى نهى كنى.

و از آن حضرت (ع): زنى براى كارى خدمت پيغمبر (ص) آمد. حضرت فرمود:گويا تو از تسويف دهندگانى، پرسيد تسويف دهنده كيست؟ فرمود: زنى كه شوهر او را براى حاجتى صدا كند، و او همچنان شوهر را سر بگرداند تا وقت بگذرد وشوهر بخواب رود، كه چنين زنى را ملائكه لعنت كنند تا شوهر از خواب بر آيد.

و از آن حضرت (ع): خداى رحمت كند بنده ‏اى را كه رابطه ميان خود و زنش را نيكو سازد، كه خداوند عز و جل سرنوشت زن را بدست او داده و وى را قيم و اختياردار او نموده.

منبع: مكارم الأخلاق / ترجمه ميرباقرى، ج‏۱، ص: ۴۱۲تا۴۱۵.